โจโฉ คอร์ด Boy Imagine
ข้ามันก็เป็นคนหนึ่ง ซึ่งแท้จริง ๆ ไม่ได้ต่างจากใครเขา มีรัก... มีครอบครัวให้ห่วงใย... ไม่ต่างกัน แต่ปณิธานอันยิ่งใหญ่ ความรู้สึกในใจจึงต้องเก็บซ่อนเอาไว้...


RR
A
/
Tuning EDefault Key
เลือกระดับ ช้า เร็ว
1234567
ส่วนที่ 1ส่วนที่ 2เล่นอีกครั้ง
Intro :F CDm EmF CG(2 Times)ยามFสนธยาลมCพัดเอื่อย DmนกบินกลับEmคืนรัง
ภูFผายังคง แม่Cน้ำยังผ่าน... Gไหล
คำFนึงถึงคนCรักที่จาก Dmป่านฉะนี้เจ้าจEmะเป็นไฉน
อักFษรโครงกลอน บนCซี่ไผ่... หGวนให้จำ
สFมรภูมิ ยCามที่เปลี่ยว ธDmงทัพ ปลิวไปกับEmลมที่มันไหว
อานFม้า กองฟืนที่สุมCไฟไล่... เหGลือบไร-* เพราะ F(ข้า) (พ่อ) เองมันก็ (เป็น) (แค่) Cคนหนึ่ง
ซึ่งDmแท้ จริง ๆ ไม่ได้Emต่างจากใครเขา
มีFรัก... มีครอบครัว ให้Cห่วงใย...ไม่Gต่างกัน
แต่ F(ปณิธาน) (เพราะอุดมการณ์) อันCยิ่งใหญ่
(ควาDmมรู้สึกในใจ) (ความรักในใจจริง)
จึงต้องเก็Emบซ่อนเอาไว้ เส้นทางFของจอมคน
ไม่อาจCเป็นตัว ของGตัวเอง-
ภูFผายังคง แม่Cน้ำยังผ่าน... Gไหล
คำFนึงถึงคนCรักที่จาก Dmป่านฉะนี้เจ้าจEmะเป็นไฉน
อักFษรโครงกลอน บนCซี่ไผ่... หGวนให้จำ
สFมรภูมิ ยCามที่เปลี่ยว ธDmงทัพ ปลิวไปกับEmลมที่มันไหว
อานFม้า กองฟืนที่สุมCไฟไล่... เหGลือบไร-* เพราะ F(ข้า) (พ่อ) เองมันก็ (เป็น) (แค่) Cคนหนึ่ง
ซึ่งDmแท้ จริง ๆ ไม่ได้Emต่างจากใครเขา
มีFรัก... มีครอบครัว ให้Cห่วงใย...ไม่Gต่างกัน
แต่ F(ปณิธาน) (เพราะอุดมการณ์) อันCยิ่งใหญ่
(ควาDmมรู้สึกในใจ) (ความรักในใจจริง)
จึงต้องเก็Emบซ่อนเอาไว้ เส้นทางFของจอมคน
ไม่อาจCเป็นตัว ของGตัวเอง-
หลอกFลวงคนได้ทั้งแCผ่นดิน
เห็นDmตัวจริงตอนใกล้Emสิ้นใจ
ความFรักที่มันมี มันต้องCมีอยู่อย่างนั้น
ไม่อาจGลวงผู้ใด เพราะFข้าเองก็เคยพCลั้งพลาด
ไปDmเสียทีเพราะสEmตรีงาม ลุ่มหFลงในความงาม
จนต้องแCลกด้วยชีวิตบุตรชGายคนโต
แล้วถ้าFกองทัพกลับCถึงถิ่น
แล้วแม่Dmเจ้าได้ยินว่าเจ้าEmสิ้นใจ
ที่ไปพFลั้งในสงคราม
หากว่าCแม่เจ้าเอ่ยถาม พ่อจะGตอบยังไง( ซ้ำ * )เป็นFตัวของCตัวเอง ที่ไDmด้ค้นหา มาEmเนิ่นนาน
คือFอุดมการณ์หรือCปณิธาน ในการGรวมแผ่นดิน
หรือตัวFตนที่Cยิ่งใหญ่
หรือเป็นDmจอมทัพ ที่Emเกรียงไกร
แต่สุดFท้ายก็ได้รู้ว่า
ครอบCครัวคือสิ่งเดียวG ที่ต้องการ
ที่ข้าFต้อง... Cการ...
เห็นDmตัวจริงตอนใกล้Emสิ้นใจ
ความFรักที่มันมี มันต้องCมีอยู่อย่างนั้น
ไม่อาจGลวงผู้ใด เพราะFข้าเองก็เคยพCลั้งพลาด
ไปDmเสียทีเพราะสEmตรีงาม ลุ่มหFลงในความงาม
จนต้องแCลกด้วยชีวิตบุตรชGายคนโต
แล้วถ้าFกองทัพกลับCถึงถิ่น
แล้วแม่Dmเจ้าได้ยินว่าเจ้าEmสิ้นใจ
ที่ไปพFลั้งในสงคราม
หากว่าCแม่เจ้าเอ่ยถาม พ่อจะGตอบยังไง( ซ้ำ * )เป็นFตัวของCตัวเอง ที่ไDmด้ค้นหา มาEmเนิ่นนาน
คือFอุดมการณ์หรือCปณิธาน ในการGรวมแผ่นดิน
หรือตัวFตนที่Cยิ่งใหญ่
หรือเป็นDmจอมทัพ ที่Emเกรียงไกร
แต่สุดFท้ายก็ได้รู้ว่า
ครอบCครัวคือสิ่งเดียวG ที่ต้องการ
ที่ข้าFต้อง... Cการ...
Instru :Dm EmF CG✚F CDm EmF CG(2 Times)เหมือนหยดFน้ำ รวมตัวเป็นCฝนพรำ
พร่างDmพรม ลงสู่Emท้องลำธาร
ยิ่งมันได้Fไหลรวมตัวกันไปสู่Cท้องทะเลกว้าง
จึงGหาตัวเองไม่พบ ตัวพ่อFผ่านสงคราม นานเหCลือเกิน
ค่อนDmชีวิต กรำศึกอยู่บนEmอานม้า
ความFรักในครอบครัว ความผูกCพัน ที่ผ่านมา G
น้อยเหลือเกิน
พวกเจ้าFจง ขอให้Cเข้าใจ ถ้าDmพ่อต้องไป ในEmวันนี้
ปFณิธาน ใด ๆ อุดมCการณ์ ใด ๆ G ไม่สำคัญ
ขอแค่เFพียงให้เจ้าCรักกัน เจ้าDmคือพี่น้องกัน เพียงEmเท่านี้
เป็นFหวังเพียงสิ่งเดียว
ปรารถCนาเพียงสิ่งเดียวG ที่พ่อมี( ซ้ำ * )
พร่างDmพรม ลงสู่Emท้องลำธาร
ยิ่งมันได้Fไหลรวมตัวกันไปสู่Cท้องทะเลกว้าง
จึงGหาตัวเองไม่พบ ตัวพ่อFผ่านสงคราม นานเหCลือเกิน
ค่อนDmชีวิต กรำศึกอยู่บนEmอานม้า
ความFรักในครอบครัว ความผูกCพัน ที่ผ่านมา G
น้อยเหลือเกิน
พวกเจ้าFจง ขอให้Cเข้าใจ ถ้าDmพ่อต้องไป ในEmวันนี้
ปFณิธาน ใด ๆ อุดมCการณ์ ใด ๆ G ไม่สำคัญ
ขอแค่เFพียงให้เจ้าCรักกัน เจ้าDmคือพี่น้องกัน เพียงEmเท่านี้
เป็นFหวังเพียงสิ่งเดียว
ปรารถCนาเพียงสิ่งเดียวG ที่พ่อมี( ซ้ำ * )
ที่เคยFสูง รุ่งเรืองเพีCยงใด Dmข้าไม่เคยEmป่าวขาน
ที่เคยFล้ม ลงสักเCพียงไหน ไม่Gเคยละอาย
เพราะFรุ่งเรือง หรือCล่มสลาย Dmกาลเวลามันก็Emผ่านไป
พ่ายFแพ้หรือชนะ ยิ่งใหญ่เCพียงใด Gมันก็ผ่านไป
จนคFวามตายคล้ายCเป็นแค่เพียงDm ย่ำค่ำในฤEmดูหนาว
ที่Fเงียบเย็น ปCล่อยวาง และGไร้กังวล
ดั่งค่ำFคืน ที่คล้ายว่าCยาวนาน
ดั่งค่Dmำคืน ที่คล้ายว่าEmรวดเร็ว
แต่อFย่างไร มันก็ได้Cพ้นกาล G ผ่านไปแล้ว
ค่ำFคืนที่คล้าย มีCความสุข ค่ำDmคืนที่คล้าย ว่าEmทุกข์ระทม
แต่อย่างFไร มันก็ได้Cพ้นกาล G ผ่านไปแล้ว
ค่ำFคืน ที่Cรุ่งเรือง ค่ำDmคืน ที่เคยEmร่วงโรย
แต่อย่างFไร มันก็ได้Cพ้นกาล G ผ่านไปแล้ว
จนถึงFเวลา กาลCข้างหน้า
ลูกและDmหลานจะกล่าวขาน ถึงEmเราอย่างไร
แต่จะอย่างFไร มันก็จะCพ้นกาล แล้วGผ่านไป
เฉกเFช่นกันC Dm Em เฉกFเช่นกันC G
ที่เคยFล้ม ลงสักเCพียงไหน ไม่Gเคยละอาย
เพราะFรุ่งเรือง หรือCล่มสลาย Dmกาลเวลามันก็Emผ่านไป
พ่ายFแพ้หรือชนะ ยิ่งใหญ่เCพียงใด Gมันก็ผ่านไป
จนคFวามตายคล้ายCเป็นแค่เพียงDm ย่ำค่ำในฤEmดูหนาว
ที่Fเงียบเย็น ปCล่อยวาง และGไร้กังวล
ดั่งค่ำFคืน ที่คล้ายว่าCยาวนาน
ดั่งค่Dmำคืน ที่คล้ายว่าEmรวดเร็ว
แต่อFย่างไร มันก็ได้Cพ้นกาล G ผ่านไปแล้ว
ค่ำFคืนที่คล้าย มีCความสุข ค่ำDmคืนที่คล้าย ว่าEmทุกข์ระทม
แต่อย่างFไร มันก็ได้Cพ้นกาล G ผ่านไปแล้ว
ค่ำFคืน ที่Cรุ่งเรือง ค่ำDmคืน ที่เคยEmร่วงโรย
แต่อย่างFไร มันก็ได้Cพ้นกาล G ผ่านไปแล้ว
จนถึงFเวลา กาลCข้างหน้า
ลูกและDmหลานจะกล่าวขาน ถึงEmเราอย่างไร
แต่จะอย่างFไร มันก็จะCพ้นกาล แล้วGผ่านไป
เฉกเFช่นกันC Dm Em เฉกFเช่นกันC G
-
เนื้อร้องเพลง โจโฉ ของ Boy Imagine
ยามสนธยาลมพัดเอื่อย นกบินกลับคืนรังภูผายังคง แม่น้ำยังผ่าน... ไหล
คำนึงถึงคนรักที่จาก ป่านฉะนี้เจ้าจะเป็นไฉน
อักษรโครงกลอน บนซี่ไผ่... หวนให้จำ
สมรภูมิ ยามที่เปลี่ยว ธงทัพ ปลิวไปกับลมที่มันไหว
อานม้า กองฟืนที่สุมไฟไล่... เหลือบไร
-
* เพราะ (ข้า) (พ่อ) เองมันก็ (เป็น) (แค่) คนหนึ่ง
ซึ่งแท้ จริง ๆ ไม่ได้ต่างจากใครเขา
มีรัก... มีครอบครัว ให้ห่วงใย...ไม่ต่างกัน
แต่ (ปณิธาน) (เพราะอุดมการณ์) อันยิ่งใหญ่
(ความรู้สึกในใจ) (ความรักในใจจริง)
จึงต้องเก็บซ่อนเอาไว้ เส้นทางของจอมคน
ไม่อาจเป็นตัว ของตัวเอง
-
หลอกลวงคนได้ทั้งแผ่นดิน
เห็นตัวจริงตอนใกล้สิ้นใจ
ความรักที่มันมี มันต้องมีอยู่อย่างนั้น
ไม่อาจลวงผู้ใด เพราะข้าเองก็เคยพลั้งพลาด
ไปเสียทีเพราะสตรีงาม ลุ่มหลงในความงาม
จนต้องแลกด้วยชีวิตบุตรชายคนโต
แล้วถ้ากองทัพกลับถึงถิ่น
แล้วแม่เจ้าได้ยินว่าเจ้าสิ้นใจ
ที่ไปพลั้งในสงคราม
หากว่าแม่เจ้าเอ่ยถาม พ่อจะตอบยังไง
(ซ้ำ *)
เป็นตัวของตัวเอง ที่ได้ค้นหา มาเนิ่นนาน
คืออุดมการณ์หรือปณิธาน ในการรวมแผ่นดิน
หรือตัวตนที่ยิ่งใหญ่
หรือเป็นจอมทัพ ที่เกรียงไกร
แต่สุดท้ายก็ได้รู้ว่า
ครอบครัวคือสิ่งเดียว ที่ต้องการ
ที่ข้าต้อง... การ...
-
เหมือนหยดน้ำ รวมตัวเป็นฝนพรำ
พร่างพรม ลงสู่ท้องลำธาร
ยิ่งมันได้ไหลรวมตัวกันไปสู่ท้องทะเลกว้าง
จึงหาตัวเองไม่พบ ตัวพ่อผ่านสงคราม นานเหลือเกิน
ค่อนชีวิต กรำศึกอยู่บนอานม้า
ความรักในครอบครัว ความผูกพัน ที่ผ่านมา
น้อยเหลือเกิน
พวกเจ้าจง ขอให้เข้าใจ ถ้าพ่อต้องไป ในวันนี้
ปณิธาน ใด ๆ อุดมการณ์ ใด ๆ ไม่สำคัญ
ขอแค่เพียงให้เจ้ารักกัน เจ้าคือพี่น้องกัน เพียงเท่านี้
เป็นหวังเพียงสิ่งเดียว
ปรารถนาเพียงสิ่งเดียว ที่พ่อมี
(ซ้ำ *)
ที่เคยสูง รุ่งเรืองเพียงใด ข้าไม่เคยป่าวขาน
ที่เคยล้ม ลงสักเพียงไหน ไม่เคยละอาย
เพราะรุ่งเรือง หรือล่มสลาย กาลเวลามันก็ผ่านไป
พ่ายแพ้หรือชนะ ยิ่งใหญ่เพียงใด มันก็ผ่านไป
จนความตายคล้ายเป็นแค่เพียง ย่ำค่ำในฤดูหนาว
ที่เงียบเย็น ปล่อยวาง และไร้กังวล
ดั่งค่ำคืน ที่คล้ายว่ายาวนาน
ดั่งค่ำคืน ที่คล้ายว่ารวดเร็ว
แต่อย่างไร มันก็ได้พ้นกาล ผ่านไปแล้ว
ค่ำคืนที่คล้าย มีความสุข ค่ำคืนที่คล้าย ว่าทุกข์ระทม
แต่อย่างไร มันก็ได้พ้นกาล ผ่านไปแล้ว
ค่ำคืน ที่รุ่งเรือง ค่ำคืน ที่เคยร่วงโรย
แต่อย่างไร มันก็ได้พ้นกาล ผ่านไปแล้ว
จนถึงเวลา กาลข้างหน้า
ลูกและหลานจะกล่าวขาน ถึงเราอย่างไร
แต่จะอย่างไร มันก็จะพ้นกาล แล้วผ่านไป
เฉกเช่นกัน เฉกเช่นกัน
§โจโฉ เนื้อเพลง