ทัดทาน คอร์ด อริสมันต์ พงษ์เรืองรอง

Intro :Dsus2Asus2Dsus2Esus4Asus2Asus2Asus2 มีเธอเสมอ  F#m7อยู่เคียงใจ Dsus2 รับรู้   รับฟัEsus4ง ที่เป็นไป
Asus2 ยามมี ปัญF#m7หา ยังอุ่นใจ
  Dsus2ช่วยกันไข ช่วยEsus4เป็นเช่นกำลัง
F#m7  ทำหนักให้Dsus2เบา          Esus4               
Asus2   ยังมี รอยF#m7ยิ้ม แต่ใจหมอง
  Dsus2เหมือนดั่งของสำEsus4คัญต้องพรากไป-Asus2  ในใจ  มันF#m7ค้าน สั่งดึงไว้
Dsus2  เพราะจุดหมายที่Esus4ไปด้วยจำเป็นF#m7 เกินใจทัดDsus2ทาน       
Bm7ยามที่เธอเดินEลับตาAsus2ไป  ใจก็หาF#m7ย   
ตามไDsus2ป สิ่งที่เยือนคล้ายเป็นเพื่อนAsus2เก่า
เข้ามาแDsus2ทนโดยไม่ได้เชื้อเEชิญ
  คือความAsus2เหงา ไม่ตั้งEsus4ใจ  ไม่ตั้งใจ ยังทัดAsus2ทาน      

-* ทุกค่ำF#m7คืน ฝากกับความมืดDsus2ไป
  กอดเธอAsus2ไว้ อย่าให้ร้าวรอน
บอกตะDsus2วันที่ทอแสงAsus2อ่อน  
จะร้Dsus2อนหนาวเย็นห่วงเEธอรักษาAsus2ตัว-Asus2 ในใจ  หวิวF#m7 ๆ ไม่เคยเป็น Dsus2ทั้งที่เห็นผู้คEsus4นก็มากพอ 
Asus2  นัยน์ตา  มีF#m7น้ำมาคลอ Dsus2 ๆ
  แล้วยังขอร้องEsus4เธอไม่ให้ไป
F#m7  เกินใจทัดDsus2ทาน         Esus4    
เคยแง่F#m7งอนผลัดและยอมง้Dsus2อกัน 
สิ่งเหล่าAsus2นั้นผูกพันมัดใจ
จากกันDsus2ไปเพื่อมาพบAsus2ใหม่     
  ใจDsus2หายเพราะเป็นห่วงเEธอ รักษาAsus2ตัว( ซ้ำ  * )