บัดนี้... ทุกนาทีเป็นแสงทอง ที่เคยหม่นหมองกลับมีความหมาย ฉันพึ่งได้รู้รักทำให้ความทุกคลาย ยาอื่นไม่หาย ไม่เลือนเหมือนเธอเป็นยา

ให้ผ่านมากี่ผัว เสียตัวมาเเล้วกี่ครั้ง พี่บ่าวไม่ติดใจทั้งนั้น ให้เป้นของฉันสุดท้ายได้ไหม เจ็บมากี่ครั้ง เสียวมากี่ครั้ง หรอยมากี่หน พี่บ่าว...

เธอจงเห็นใจ พี่ไป เพื่อเรียนวิชา หากกลับมา แล้วพี่จะหา แหวนมาหมั้นเธอ ก่อนไปลอนดอน ขอวอนวาจา โปรดจงสัญญา ว่าจะเห็นใจ

ถ้าฉันน้อยเวลาเดินกลับมาเริ่มใหม่ จะกี่ครั้งก็ยังจบลงเหมือนเดิม เพราะเธอไม่มีใจ หรือเธอนั้นมีใคร สุดท้ายแล้วไงเธอก็ไป น้ำตา โว... ฉันร้องออก...

คิดว่าความรักเรา ดั่งรอยเท้าบนพื้นทราย คลื่นซัดสาด เห็นรอยเท้าสลาย ดุจดั่งความรักต้องกลับกลายสูญจากไป ทิ้งเอาไว้ รำพึง ให้คะนึงถึงเรื่องผ่านมา