จะมีใครบ้างหนอ ที่พอเห็นใจ ความรักสับสนในใจเสมอ ถึงคร่ำครวญหา กลับมาเหมือนเคย แต่พอเจอเธอต้องยิ้ม สุขใจ ขอเพียงแต่ให้เธอสบาย เท่านั้นก็พอ

ไปเรียนเสริมสวย ทำไมตั้งนาน ป้าลุงทางบ้านเฝ้าห่วงคอยหา พี่ นั่งคอยนับวันตั้งตา จนหญ้าคา สูงขึ้นมาท่วมหัวพี่เอง

กว่าจะรู้ใจแทบสลาย รักเธอแทบตาย สุดท้ายเธอไปจากฉัน เธอไปรักกันตอนไหน ทำไมฉันไม่รู้ทัน คนโง่ก็คือตัวฉัน ที่มันไม่รู้เรื่องเลย

แล้วเธอก็หายไป หายไปอยู่อย่างเงี้ยทุกที คุยกันได้ไม่กี่พยางค์ แล้วเธอก็หายไปอีกเนี้ย แบตโทรศัพท์เธอหมด หรือว่าสัญญาณเธอไม่มี

เอามันออกไป มันเบียดใจกันชะมัด เอามันออกไป เอาออกไป เกะกะอารมณ์สิ้นดี เอามันออกไป มันอยากบอกเธออย่างนี้ เอามันออกไป เอาออกไป เอาไปไม่อยากจะเ...