ดอกฟ้า สมควรจะอยู่บนฟ้า ฉันจะไม่เอื้อมมือคว้า ยื้อเธอลงมา เกิดเป็นคนอย่างฉัน นับว่าโชคดีนักหนา ที่มองขึ้นไปบนฟ้า ดอกฟ้า ยังปลายสายตามามอง

เมียเก่าคนนี้นั้นทุกวันยังคิดฮอดเจ้า ยังคือเก่าบ่ทันมีไผ เมียเก่าคนนี้นั้นยังอยากหวนมาเคียงใกล้ แม้ว่าอ้ายเคยรังแกใจให้มีน้ำตา

และเธอคือคนแสนดีในชีวิต ที่อยู่คอยใกล้ชิดทุกคืนวัน ผ่านความลำเค็ญร้อนเย็นเป็นเพื่อนฉัน ในวันที่โลกเหงาไม่เหลือใคร รู้ดี ฉันยังคงมีเธอ

กลิ่นเจ้าสำคัญ ติดพันหัวใจ เป็นตาฮักใคร่ แพงไว้เซยซม ยามเหงาเฮาดม เอ๋ยจำปาหอม เมื่อดมกลิ่นเจ้า พานพบเพื่อนเก่า ที่ได้พรากจากไป เจ้าเป็นดอกไม...

เมื่อฉันคนนี้ ทำหน้าที่คนรักที่ดีไม่ได้ ขอทำหน้าที่สุดท้าย คือยอมให้เธอไป อยู่กับฉัน ๆคงพาเธอไปไม่ถึงจุดหมาย ต้องยอมเป็นคนใจร้ายเพราะรักเธอ