กีดกั้นด้วยแผ่นฟ้าแม้ไกลฉันยินดีจะฝ่าไป กีดกั้นด้วยภูผาสูงชันลับตาฉันไม่หวั่นไหว กีดกันด้วยเวลาฉันยินดีรอ แต่กีดกั้นด้วยชะตาฉันคงต้องยอมพ่าย...

เพื่อนไม่รักแต่แอบรักเพื่อน ใกล้เท่าไรยิ่งอ้างว้าง ถูกสายตาเธอย้ำเตือน เพื่อนเท่านั้นแค่นี้ที่เธอต้องการให้เป็น ยังดี ที่ได้ใกล้เธอ ยินดีที่...

และสุดท้ายฉันนั้นก็ไม่มีใคร ฉันได้แต่ทบทวนว่าทำไม ชีวิตมันต้องเจ็บช้ำ แค่อยากจะรู้ รักนั้นคืออะไร ยิ่งฉันเรียนรู้มันมากแค่ไหน ยิ่งรู้ยิ่งไม่...

รู้ดีว่าไม่ดีพอจะอยู่ในหัวใจ รู้ว่าหัวใจฉันไม่มีค่าเท่าเขา อภัยให้ได้หรือเปล่า กับคนคนนี้ที่มันมีเธอทั้งใจ แม้ไม่ได้มีโอกาสจะอยู่เพื่อรักเธอ...

จะไม่ขวาง จะไม่ขออ้อนวอน น้ำตาเปียกป้อนไม่มีให้เห็น หากว่าเธอไป ไม่ตายหรอกเนื้อเย็น เมื่อเธอต้องการจะไป ตามบายเลยน้อง