เมื่อเธอหมดใจ อยู่ต่อไปก็มีแต่ช้ำ เจ็บครั้งนี้ที่เธอกระทำ มันตอกและย้ำซ้ำเติมหัวใจ เจ็บครั้งนี้ คงต้องเจ็บเป็นครั้งสุดท้าย เพราะว่าฉันนั้นทน...

แต่ว่ามันแค้นใจที่ยังรัก รู้จัก... มันแค่เพียงเพลงกระบี่ น้ำใจคนเป็นยังไง ใจสตรีเป็นยังไง ไม่เข้าใจเลย โอ้... ว่าใยต้องทำร้ายกันถึงเพียงนี้

จับเจ่าอยู่คนเดียว เหลียวมองหาไปทั่ว รอบข้างก็มืดมัว แสงสลัวสิ้นดี สิ่งที่เคยเห็น เห็นเพียงแสงริบหรี่ จิตใจที่เคยดี ครั้งนี้สับสน ช้ำ ๆ ลึก ...

ถ้าหากคืนที่มันเหน็บหนาว มีใครสักคนเข้ามา เข้ามาคอยเยียวยา และคอยดูแลรักษาหัวใจ ปล่อยความเหงาไป พร้อมความช้ำในวันเก่า

เห้ย มันคงสายไปแล้ว ผนังคอนกรีตได้ถูกประดิษฐ์แล้ว ครึ่งนึงให้แม่และอีกครึ่งนึงให้คุณ รักที่มากมาย รักที่มากมาย