ให้ยืนตากฝน จนเปียกไปถึงหัวใจ ให้มันเป็นไข้ ให้ยืนหนาวตายหน้าบ้านของเธอ เมื่อเธอตื่นมา จะพบว่ายังมีใครรอเสมอ เผื่อว่าเธอจะยอมเห็นใจ คน ๆ นี้...

พอทราบอายุขวัญตา น้อง เอ๋ย พี่มา นั่งทำตาปริบ ปริบ น้องอายุ สามสิบ สามสิบ ทำไมยังสวย ยังเต่งตึงตึงตัง น้อง เอยขาวจัง ขาวดังอาม่วย ยิ้มยังหวา...

ไม่ผิดหรอกที่เธอ จะทิ้งฉันไปมีเขา ไม่ผิดหรอกที่เรา ไปกันไม่ได้ ความเจ็บในวันนี้ จะขอรับมันเก็บไว้ ก่อนเธอจะทิ้งฉันไป ให้รู้ที่เธอทำไป

ทุกค่ำคืน ฝากกับความมืดไป กอดเธอไว้ อย่าให้ร้าวรอน บอกตะวันที่ทอแสงอ่อน จะร้อนหนาวเย็นห่วงเธอรักษาตัว ในใจหวิว ๆ ไม่เคยเป็น ทั้งที่เห็นผู้คน...

ซ่อน รัก เจ็บปวดใจนักนะรักเอย อ้อม กอด พี่เคย ได้ ชมเชย ทุก คืนวัน ไม่เห็นหัวใจว่า ใจ ผูกพัน ไม่สงสารฉันหรือไร