สัญญา สัญญาบ้านทุ่ง ลืมคลองลืมคุ้ง ลืมทุ่งลืมรักสองเรา ชะเง้อรอ ยิ่งรอยิ่งคอยยิ่งเหงา กลายเป็นสัญญาเศร้า เศร้า เมื่อเธอนั้นลืมวาจา

ตบมือข้างเดียวกี่ครั้ง มันก็ดังไม่ได้ หากสะพาน ไม่ทอดข้ามไป ใครจะกล้าข้ามมา เธอทำเธอรู้ ตัวเองแก่ใจ อย่าเลย อย่าโทษ ใคร ๆ ดีกว่า มันได้อะไรข...

แม้กระทั่งตอนนี้ เขายังอยู่ตรงนี้ ในภาพทรงจำสีจาง ๆ เหมือนว่าจะเลือนหาย คล้ายว่าจะเลือนลาง บางอย่างก็ยังไม่เปลี่ยนไป

อยากบอกเธอนัก ว่าฉันรัก ว่าฉันรัก ว่าฉันรัก รักเพียงแต่เธอเท่านั้น อยากบอกเธอนัก ว่าฉันรัก ว่าฉันรัก ว่าฉันรัก รักเพียงแต่เธอคนเดียว

ผ้าผวยร้อยผืน ไม่ชื่นเหมือนน้องอยู่ใกล้ ดูดอุร้อยไห ไม่คลายหนาวได้หรอกหนา ห่างน้องพี่ต้องหนาวหนักอุรา คอยนับวันเวลาจะกลับมาอบไอรักเก่า