อยู่ ๆ ก็จะมาให้เป็นเหมือนเดิมให้มาคบกัน ง่าย ๆ ให้กลับมาเป็นเหมือนเคยแล้วกันแล้ว ให้ฉันลืม ง่าย ๆ เธอคิดอะไร ที่ง่ายเกินไป ไม่เคยจะแคร์ใจฉั...

ก็อยากจะไปเมืองลาว ฉันนึกอิจฉาคนลาว อยากจะไปเมืองลาว ฉันนึกอิจฉาคนลาว ที่ตัว ขาว ๆ หน้า ใส ๆ บ้านอ้ายเมืองน้อง สองลุ่มน้ำโขง

น้องมาลัย เก็บใจไว้ให้ชายก่อน ครั้นยามที่นอน กลิ่นขจรนะมาลัยเจ้า ภุมริน นี้จะคอยหยอกเย้า จูบมาลัยเบา ๆ จะไม่ยอมให้เฉา

รักคุณเข้าแล้ว รักคุณเข้าแล้วเป็นไง ต้องไปฝึกฝนใหม่ ให้อายพอควร เคยรวมหัวใจผนึกลมปราณ รอคุณที่เดิมคอยอยู่เป็นวัน จะไม่ยอมทำตัวให้สั่น ต้องทำ...

ส่อแววจะทิ้งกันไปใช่มั้ยคนดี หากไม่มีใจก็บอกกับฉัน ตรง ๆ อย่าหลอกให้ฉันรัก อย่าหลอกให้ฉันหลง ไม่รักบอกมา ตรง ๆ อย่าแกล้งทำเป็นมีใจ