จึงอยากกู่ร้องเป็นท่วงทำนองของชีวิต ถึงอดีตบางครั้งอย่างปวดร้าว แม้บทเพลงที่เคยร้องรำทุกค่ำเช้า นี่ชีวิตเราหรือใครเขาเป็นเจ้าของ

อีกแล้ว นี่ฉันต้องคิดถึงเธออีกแล้ว อีกแล้ว แค่นี้ก็ทนไม่ไหวหรือเรา โลกที่ไม่มีเธอ นั้นมันช่างว่างเปล่า เธอทำให้ฉันเข้าใจว่าความเหงา นั้นมันเ...

โรงเรียนมีครูหนึ่งคน ครูผู้เสียสละตน อดทนอยู่ห่างไกลความสบาย ใช่จะวอนให้เห็นใจ ความสำนึกต่อเพื่อนไทย ไทยกับไทยใยแตกต่างกัน

คิดขอทาน ละอายใจอยู่ คิดขอทาน ละอายใจอยู่ สะ สะ สองมือยังดี สะ สะ สองขายังอยู่ สะ สะ สองมือยังดี ก็สองขายังเดิน นั่นเด่ะแต่ใจไม่กล้า

อยากหลับตา และนอนหลับชั่วนิรันดร์ เพื่อจะสานต่อ เรื่องราวความฝัน ที่สวยงาม ของหัวใจ อยากพบเจอเธอ แม้จะเป็นแค่เพียงในฝัน