มันเจ็บจนเลือดเข้าตาวันไหน อย่าหาว่าทำเกินไปก็แล้วกัน ที่ผ่านมานั้นแทบตายอยู่แล้ว ถ้าหากยังซ้ำ จนเลือดเข้าตา อย่าหาว่ามือหนักไปแล้วกัน

แต่ไม่นานรักก็ผ่านระบัด เหมือนลม พัดเลยผ่านไป หากเธอยังจำเพลงนี้ได้ นี่คือลมหายใจของความคิดถึง ลาลาลาลา

เธอเป็น ของรักของหวงที่ห่วงอาลัย เป็นดวงใจ ฉันจึงห่วงใยใฝ่ปอง กายและใจของ เราต่างเป็นเจ้าของ หากไม่ครอบครองเดี๋ยว ของรักต้องหลุดลอยไป รักจริ...

ฉันรู้ควรรักเธออย่างไร จึงยอมเข้าใจทุกอย่าง ไม่ช้ำไม่เสียใจ ไม่เคยบาดหมาง ทุกอย่างเต็มใจให้เธอ

หากแม้ไม่ตายเราก็ต้องไปต่อ จะมัวรีรอความหวังจากใคร แม้มีขวากหนามมากมายท้าทายใจ ในทุกเส้นชัยมันต้องแลกด้วยน้ำตา