ไม่มีใครพูดคำว่าเพื่อนได้เจ็บเท่าเธอ เพิ่งรู้ว่าคำพูดทั่ว ๆ ไป มันบีบใจเท่าไร กลั้นน้ำตาไว้ เห็นหรือเปล่า เพราะเมื่อเธอพูดมาว่าเพื่อน มันหมา...

โอ้มาเถิดหนา กระไรแม่มา โอ้มาเถิดหนา กระไรแม่มา เร็วเร็วอย่าช้า เลยนะแม่หน้านวลใย คนไหนถ้านึกสนุกลุกขึ้นขยับ ขยับ ขยับ ขยับ ขยับเข้ามาไวไว

หนาวเหลือเกิน ได้ยินบ้างหรือเปล่า คำว่าเรามันจางหายไป เธอก็เปลี่ยน ไม่มาดูแลหัวใจ ปลายฝนที่เริ่มจางหาย ความเหงากระทบร่างกาย ยิ่งทรมาน

บอกตรงๆว่าทําไม่ได้ หากจะให้เลิกรากันไป อย่าให้เหมือนละคร ดําเนินมาถึงตอน ที่เราสองต้องหมดเยื่อใย บอกตรงๆชีวิตที่เหลือ ไม่อาจฝืนใจรักใครใหม่

เสียงปืนลั่นปัง ตื่นภวังค์คลำหัวอก คว้าเอ็มสิบหก หลบเข้ารบเตรียมต่อสู้ คลำหลวงพ่อองค์น้อย คล้องสายสร้อยใจชื้นชู ดีร้ายขอสู้ ให้โลกรู้นักรบไทย