อาจจะเป็นเพราะฉันรักเธอมากไป ก็เลยยอมให้เธอทุกอย่าง อาจจะเป็นเพราะฉัน นั้นยังมีหวัง ว่าเธอนั้นรักกันเหมือนเคย อาจจะเจ็บปวดซ้ำ  ย้ำรอยแผลเดิม...

ไว้ใจบ่ลืมหูตา คิดว่าเจ้าสิเป็นคนดี นางเสือกไปมีอะไรกับเขา ฮักเฮายังบ่เซา อ้ายกับเจ้าบ่ทันเลิกรา แต่ความฮู้สึกอ้ายเริ่มเป็นหมา ที่เจ้าหลอกลวง

ตักบาตร คงใส่ ด้วยข้าวหอม จึงสวย ละม่อมละไม บุญทาน ที่ทำ ด้วยเต็มใจ เธอจึงได้พรสี่ประการ อายุ วรรณะ สุขะ พละและปฏิภาณ

เพียงสายลมแผ่ว ๆ ทำให้ใจสั่น ๆ เธอคนนั้นเหมือนคนในฝันของใจ เพียงสายตาตรงกัน ทำให้ใจไหว ๆ อยากจะรักอีกครั้งได้ไหม ฮึม ๆ

รักฉันเท่าที่ใจเธออยากรัก เธอไม่ต้องลำบาก ลืมใครเพื่อมารักฉัน ไม่ขอให้เธอลืมคนในวันนั้น คิดถึงได้ตามต้องการ ต่อให้เราอยู่ด้วยกัน ก็ไม่เคยบัง...