จึงอยากกู่ร้องเป็นท่วงทำนองของชีวิต ถึงอดีตบางครั้งอย่างปวดร้าว แม้บทเพลงที่เคยร้องรำทุกค่ำเช้า นี่ชีวิตเราหรือใครเขาเป็นเจ้าของ

พี่ คนนี้นั้นมีแต่ให้ เจ้า วันไหนเจ้าจะให้พี่ ให้ความจริงใจ ให้ความรัก พี่บ้างซิ ให้เจ้ามาก อย่างนี้ ให้พี่ ไม่ได้เชียวหรือ ทำ เหมือนพี่ ไม่...

เธอสบตากับใคร ซึ้งใจหรือเปล่า เธออย่ายอมให้ใคร ถ้าเขาเว้าวอน เธอแอบคุยกับใคร เธอก็คิดถึง ใจฉันก่อน ว่าฉันร้าวรอน หวั่นใจทุกตอนห่างตา

เกิดเป็นผู้ชายต้องมีใจอดทน กี่ครั้งกี่หนทนเก็บเอาไว้ จะคอยทำร้ายใจกันอีกนานถึงไหน หรือผู้ชายเสียใจไม่เป็น เตรียมเอาความร้าวรอน  ซ่อนเก็บเอาไว้

แค่ออกไปมองฟ้าและน้ำที่กว้างใหญ่ ให้ได้กลิ่นดินที่ลมนั้นพัดเข้ามา จากสุดไกลตา โลกอันกว้างใหญ่เรามันแค่ใคร แค่ออกไปมองฟ้าและน้ำที่กว้างใหญ่