กีดกั้นด้วยแผ่นฟ้าแม้ไกลฉันยินดีจะฝ่าไป กีดกั้นด้วยภูผาสูงชันลับตาฉันไม่หวั่นไหว กีดกันด้วยเวลาฉันยินดีรอ แต่กีดกั้นด้วยชะตาฉันคงต้องยอมพ่าย...

จริง ๆ ก็ไหวอยู่ แต่ก็รู้สึก ว่าลึก ๆ ใจฉันยังลืมไม่ได้เลย ก็ยังไหวอยู่ ไม่เป็นไร ให้เธอเดิน จากไปกับคนนั้น บอกเอาไว้ ไม่ต้องเป็นห่วงกัน ฉัน...

รู้แล้ว รู้ว่าเธอไม่รักฉัน แต่ช่างมันเถอะมันไม่สำคัญ ก็บอกเลยว่าไม่มีคำว่าเสียใจ ได้รักแท้ แม้ที่สุดจะโชคร้าย แม้ใครด่าว่าบ้าไม่พอหรือไง มีเ...

จนวันหนึ่งบังเอิญมาเจอได้พบเธอก็ใจชื้น เธอคือดาวประกายที่เจอในค่ำคืนที่เงียบเหงา เธอมีคำบางคำที่ทำให้ภาพเก่าที่คอยหลอนหัวใจ สลายหายไป

สะเทือนฮอดฟ้าย้อนกลับลงฮอดดิน นางฟ้าได้ยิน ยังตกใจที่อ้ายอกหัก ท่านเทวดาคงรู้ว่าอ้ายเสียคนฮัก เห็นอ้ายอกหักจึงหลั่ง น้ำตาลงมาเป็นฝน