เหมือนใบไม้ ใบเดียว ที่หลงเหลือไว้ในป่า ฉันต้องการ เก็บเอาไว้นานนาน จงอย่าเอาไป สิ่งเดียวที่ขอไว้ อย่ายื้อแย่งเธอไป จากฉันเลย

ถึงตัวห่างแต่ใจยังรักเธอ ถึงตัวห่างแต่ใจยังรักเธอ เพ้อเฝ้าเพ้อถึงเธอ คนดี ดวงชีวีพี่แทบมลาย หากน้องนั้นฟังอยู่เธอจงเข้าใจ หากน้องนั้นฟังอยู่...

ก็เลยต้องนอนคนเดียว เปล่าเปลี่ยววังเวง จะกอดตัวเองก็ตะขิดตะขวงใจ เสียแรงที่เกิดเป็นคน แต่กลับไม่เคยโดนใคร เค้ากอด

โอ่โอ้ เพื่อนจ๋า ฉันกลับมาเพราะบาดเจ็บ นกตัวเล็กปีกหัก โผบินกลับรัง รังเล็กอันอบอุ่น จุนเจือ ยิ่งกว่า เพื่อนจ๋ากลับมาสร้างรัง ของเราที่เดิม

จะหัวเราะให้ดัง ๆ ถ้าเขาทิ้งเธอวันไหน จะไม่มีวันให้อภัย คนอย่างเธอ จะสมน้ำหน้า จะต่อว่าเธอ ถ้าวันนึง ต้องมานั่งร้องไห้ ก็เธอ ทำให้ฉันเกือบตาย