กี่คงคาที่กั้นเรา กี่ทิวเขาที่ขวางทาง ลืมแม้ร้อยพันขวากนาม ใจจะข้ามไป กี่ราตรีที่ล่วงเลย ผ่านเวลาที่หมุนไป ทุกนาทีของใจยังคิดถึงเธอ

หากเธอมีเขาอยู่ บอกให้รู้ ให้ฉันเข้าใจ ก็จะยอม ยอมเป็นคนพ่ายแพ้ จากไปพร้อมน้ำตา ลาจากเธอ แต่เธอ ไม่เคย ไม่แคร์ แม้จะรับสาย

สุดท้ายเราเองคือคนที่เสียใจ เมื่อรักเธอแล้วรักจนตาย สุดท้ายเป็นเธอที่ทำให้ช้ำใจ ไม่รักกันแล้วทิ้งกันไปไกลห่าง เราคงอ้างว้าง เคว้งคว้างเรื่อยไป

แต่อยากให้รู้ไว้อย่าง ว่าฉันยังเป็นห่วง ก็ห่วงอยู่เสมอทุกลมหายใจ หากใครคนนั้นดีจริงฉันก็ดีใจ อยากให้เธอมีชีวิตสดใสยิ่งกว่าวันนี้

ให้เธอได้กับเขา และจงโชคดี อย่ามีอะไรให้เสียใจ ส่วนตัวฉันจะลืม ว่าเคยร้องไห้ ลืมว่าเคยต้องเป็นใคร ที่เธอไม่เอา