เธอเปรียบดังเสมือนดวงใจ ตามติดตรึงแนบชิดข้างกาย หวังว่าเธอจะไม่ไปไหน รักจำนนถึงเธอคนดี ผู้เป็นที่รักในใจ ไม่มีเธอคงคิดตรอมใจ ฉันสัญญาจะไม่ไป...

ไม่เห็นต้องลดตัวลงไปแคร์ ฉันมองว่าแกน่ะห่างชั้น แค่ปล่อยให้ฝัน ให้เด็กเมื่อวานซืนพอได้ใจ ไหนดีกว่า... ฉันยังไงพูดมาซิ ถ้าไม่มีช่วยรู้ไว้ สู้...

พี่คนต่ำต้อย ด้อยศึกษา น้ำตาต้องเช็ดหัวเข่า แบกปืนตระเวน ทั่วป่าเขา ทุกข์ทมใครเล่ามองเห็น โดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงา เศร้าลำเค็ญ เห็นใจพี่นิด คนดี

อยู่บนนั้น มีแค่ดาวกับฟ้า อยู่ตรงนี้ อาจจะดีมากกว่า ได้ใกล้เธอ ยามผู้คนนิทรา ถามจันทร์ ข้างบนดีหรือเปล่า มีแค่ฟ้ากับดาว เคยเหงาบ้างไหม

อย่าร้อง... ไห้เลย อย่าเอ่ยถ้อยคำใด ๆ ให้เศร้า ถ้ารัก แล้วจงลืม ลืมความเสียใจ เมื่อจำต้องจาก พรุ่งนี้จะทำอย่างไร ไม่มีกัน