ปีนลงกลับมาคว้าผ้าเสื้อใส่ ฉันทนไม่ได้ ต้องไปให้ไกลลูกตา จะไปให้พ้น เกลียดคนที่ห้องเบอร์ห้า อยู่ทำไมให้ช้ำอุรา ลาแล้วลาเบอร์ห้าหลอกลวง

รักลานหรือเจ้ารวนเร เจ้าลืมลานเท ลานเก่าลานรักไปใย โอ้ลานเทไม่เทถอดใจ ทิ้งความอาลัย ฝากไว้บนฝั่งลานเท ฝั่งกว้างว่างวุ้ง พี่มองสุดคุ้งตรอมตรม

นั่งคอยรถเมล์ ก็คิดถึงใจตัวเอง อารมณ์มันเซ็ง เบื่อดวงชะตาเชื่องช้า คันที่เฝ้าคอย ทำใมหนอยังไม่มา คันที่มา เดี๋ยวมา เดี๋ยวมา ก็ไม่ได้คอย

จะเป็นคนเดียวที่ไม่บอกรักเธอ ไม่หวังให้เธอต้องมาบอกรักกัน แค่คนหนึ่งคนที่อยากเจอเธอทุกวัน ไม่อยากผูกพัน ไปกว่านี้ ได้แต่ห่วงใยเพียงแค่เธอข้า...

เคยบอกให้แล้ว ว่าน้องบ่เคยฮักใคร ตั้งหลักหัวใจ รับความผิดหวังบ่ทัน คำว่าฮัก เคยฟังจากอ้ายเท่านั้น เผลอใจวาดฝัน จนมาเจ็บในวันนี้ จะเก็บอ้ายไว...