เราและเธออยู่ไกลแสนไกลกัน ความผูกพันเหมือนดังว่าติดตรึง ใจเจ้าลอยคล้อยตามสายลมตึง บอกคิดถึงเฝ้ารำพึงกับใบไม้

คน ๆ นี้ไม่เคยถูกรัก ไม่เคยสักที แค่อยากถูกรักให้ใจดวงนี้ ไม่อ้างว้างเดียวดาย ใครพอจะมีไหมรักดี ๆ หยิบยื่นให้ทีได้ไหม ขอแค่พอหล่อเลี้ยงหัวใจ...

เพราะฉันคิดถึงเธอ ห้ามใจไม่ไหว ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร อยากจะมีคืนวันที่เธอได้ย้อนมา ยังรักเธอสุดหัวใจ แม้จะนานแสนนานเท่าไร เฝ้ารอแต่เธอคนเดี...

รอจนกว่าเขาเบื่อ รอจนกว่าเขาทิ้งเธอไป แล้วฉันต้องรออีกนานแค่ไหน ต้องยอมให้เขาก่อน ต้องยอมให้เขาได้เธอไป ยิ่งต้องรอก็ยิ่งปวดใจ

Many men came here as soldiers Many men will pass this way Many men will count the hours As they live the longest day