ว่าวันที่ทุกข์ใจจะมาเมื่อไรก็เมื่อนั้น แต่วันที่สำคัญคือวันที่ฉันเข้าใจ ใจดีไม่ท้อ พอจะทานไหว มันก็ไม่เท่าไร อย่าท้อ ใจ อีกไม่นานสายลมก็พัดมา

เสียงปืนลั่นปัง ตื่นภวังค์คลำหัวอก คว้าเอ็มสิบหก หลบเข้ารบเตรียมต่อสู้ คลำหลวงพ่อองค์น้อย คล้องสายสร้อยใจชื้นชู ดีร้ายขอสู้ ให้โลกรู้นักรบไทย

ทหารเกณฑ์คนเดิมใจเดิมหรือเปล่า อย่าลืมส่งข่าวสาวลำน้ำน่านรอ แต่ใจของพี่ไปแบ่งบ้างหนอ สัญญาว่าไว้ให้รอเฝ้า รอ ๆ ทุกวัน

เอื้อมมือไป ต้องการจับมือของเธอ เมื่อมองไป ต้องการสบตาคู่นั้น อยากให้ภาพทรงจำที่แสนดี กลับมาที่เดิมของมัน ดั่งวันนั้น แต่วันนั้น จะนานเท่าใด

ฝากเป็นเพลงสุดท้าย ที่เราจะได้พบเจอกัน เพลงเดียวเท่านั้น อยากให้เธอเป็นคนเก็บไว้ ทุกความทรงจำ ผ่านมาจนนาทีสุดท้าย ก่อนหมดเวลาที่เราต้องร้างไกล