ฉันเดินหลงทาง อยู่กลางผู้คน ที่สับสนวุ่นวาย หันไปหาเธอ ไม่เจอผู้ใด เมื่อเธอมาจากฉันไป ยืนมองท้องฟ้าไม่เป็นเช่นเคย ฤดูร้อนไม่มีเธอ เหมือนก่อน...

แค่เธอที่ทำให้โลกทั้งใบสวยงาม ตั้งแต่วันนั้นที่ทำให้เราพบกันจนวันนี้ เธอทำให้เจอกับช่วงเวลาที่ดีแสนดี จนอยากวันเวลาเหล่านี้ไปแสนนาน

หากมันอาจยืดเวลา ก่อนเธอจะทิ้งกันไป หมื่นคำลา ก็จะฟัง หากมันช่วยรั้งเธออยู่ สักแค่นาที จะเจ็บช้ำ สักเท่าไร ต้องทน ต้องฝืน เท่าไหร่ จะแลกเวลา...

There's an echo pulling out the meaning Rescuing a nightmare from a dream The voices in my head are always screaming That none of this means...

ว่ามันไม่จริง มันไม่จริงใช่ไหม บอกได้ไหมคนดี ที่จริงมันไม่มีอะไร ฉันไม่ได้เสียเธอไป อยากได้ยินแค่นั้น บอกกับฉัน ยังรักฉันดังเดิม