แต่ความเหงา เป็นอวกาศ ฉันคงไม่อาจซ่อนมันไว้ข้างในจิตใจ เมื่อความเหงา ใหญ่เท่าอวกาศ ฉันเลยไม่อาจ ที่จะรู้สิ้นสุดที่ใด หน้าตาไม่ดี ก็มีคู่มา ร...

ขอให้เธอยกโทษสักครั้ง ได้โปรดยกโทษให้ฉันที ที่เผลอใจไปพูดว่ารัก ขอให้เธอยกโทษสักครั้ง ได้โปรดยกโทษให้ฉันที ที่รักเธอฉันรู้ตัวแล้ว

ก็เรา เสียที ถึงเราทุ่มเทกว่านี้ ก็ไม่มีทาง อดทน เฝ้ารอ ให้เธอเห็นใจแค่ไหน ก็ยิ่งเลือนลาง จดจำไว้ อย่างเรามันยังไม่ใช่อยู่แล้ว รักและหวังดี ...

ใจคนคอยทำไมมันเหงาอย่างนี้ แต่ละวินาทีทำไมเชื่องช้าจัง คนทางนี้นั้นคงทำได้แค่หวัง ได้แค่รอ ว่าคนทางนั้นจะคิดถึงกันบ้างไหม อยู่ห่างไกล เธอหนา...

ค่อย ๆ ลืม ลืมอย่างช้า ๆ ลืมช่วงเวลา ที่เลวร้าว ค่อย ๆ ลืม ลืมไปจากหัวใจ ไม่รู้ต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่ ถึงจะลืมเธอได้ลง