มีคนที่เสียใจเพราะคำบางคำ ที่อ้ายเคยเว้าให้ฟังยังตามหลอกหลอน อ้ายเว้าง่ายเกินไป จนน้องฮ้องไห่น้ำตาเปียกหมอน แค่หลับตายังนึกถึงตอนที่อ้ายบอกฮัก

โอย กั๋วแล้ว ตายแล้ว กั๋วแล้ว เจ้าข้า กั๋วนัก กั๋วหนา กั๋วจอผักกาด เจ้าตื่นขึ้นมา สีมอยไปกาด ซื้อผักกาดมาจอ ใส่ส้มมะขาม

อยู่บนนั้น มีแค่ดาวกับฟ้า อยู่ตรงนี้ อาจจะดีมากกว่า ได้ใกล้เธอ ยามผู้คนนิทรา ถามจันทร์ ข้างบนดีหรือเปล่า มีแค่ฟ้ากับดาว เคยเหงาบ้างไหม

นกนางแอ่น ลืมปลายโง้น แล้วก็โดนไปอยู่ตึก นกนางแอ่น เที่ยวกันหนุก วันนี้นอนตึก ลืมปลายโง้น ไม่ได้โกรธ ยังรักแน่น

มันทรมานเมื่อฉันต้องขาดเธอ มันจะตาย ลมหายใจจะหมด น้ำตาไหลหลั่ง หลั่งไหลเป็นทาง ทรมานชีวิตที่ขาดเธอ ต้องอยู่กับลมหายใจแผ่วแผ่ว