เราเดินทางผ่านวันเวลา หยดน้ำตาที่มันไหลไป คงไม่คืนมา ที่เหลืออยู่ในวันนี้ มีเพียงแค่เงาของความรัก ที่ไม่มีอยู่จริง วันเวลาไม่กลับคืนมา ความร...

เจ็บเข้าไปเจ็บช้ำได้อีก จัดให้มันซ้ำ ๆ ได้อีก ให้ใจมันช้ำฉันขออีก มันสะใจ ตอกเข้าไปหลอกฉันได้อีก หลอกกันให้หลงได้อีก จัดให้มันจำ มันซ้ำ มันช...

มายา มายาเร้าใจ อบอุ่นเพียงใด ทุกข์เท่าไหร่ มีใครกี่คนเล่ารู้ มายา ยังรุมเร้าใจ ให้เป็นอย่างนี้ ถึงวันดี ซักที จะดังให้ดู ยอม เสียรู้สูญสิ้น...

รถเมล์มีอยู่กี่สายคนก็มากมาย มีถนนอยู่กี่สายรถก็มากมี บนถนนทุกๆ สาย ดูมันวุ่นวาย ทําอย่างไรจะไปทัน ทำอย่างไรจะไปทันโรงเรียน

ก็ผ่านกันไปเหมือนสายลม รักลวง ๆ ในเดือนมีนาคม ที่จบแบบไม่แน่ใจ ก็ผ่านไปไว ไม่คุ้นเคย เหมือนโพราลอยด์ที่ถูกละเลย ปล่อยให้สีมันจืดไป