ตกตะลึงทรวดทรงองค์เอวแม่เอย เย้ายวนชวนให้ฝัน รำพึงรำพันแม่เอย อยากถูกฉีกเนื้อเป็นชิ้นด้วยมือของเธอ นะเธอได้โปรดขยี้ก็คงจะดีไม่น้อย แม่เนื้อก...

แต่เธอยังไม่รัก เธอยังไม่สน มันก็พอทนขอเธออย่าเพิ่งไปมีใคร ปล่อยให้ฉันรัก ปล่อยให้คิดถึง ปล่อยให้ใจที่หวานซึ้ง ได้แสดงความจริงใจ ฉันจะเอาเธอ...

ที่คิดถึง... เพราะรักเธอใช่ไหม ที่อ่อนไหว... ง่ายดาย ก็เพราะรักเธอ จริง ๆ ก็ไม่เคย รู้ ตัว เพราะมันยัง ไม่ชิน สับสนวุ่นวาย ในใจ จนหลับไม่ได้...

หยิบปากกาอันนึงขึ้นมาเขียนจดหมายไปหา แต่ว่าใจมันยังไม่กล้า กลัวว่าเธอไม่ให้อภัย ถ้าฉันคิดถึงเธอ ถ้าฉันบอกรักเธอ และเธอมาเห็นมัน คงโกรธกันมาก...

ได้แต่เพ้อว่าเธอจะกลับคืนมา ยังภาวนาแม้รู้ว่า มันไม่มีจริง มันไม่มีจริง มันไม่มีอะไรจะเหมือนเดิม ได้แต่หวังโง่ ๆ ลม ๆ แล้ง รอไป ทั้ง ๆ ที่รู...