อยากมีก็ต้องสร้าง ไม่ต้องมาอ้างว่าบ้านจน สองมือสองตีนเหมือนกันทุกคน แล้วไซรไม่ทนกับความลำบาก ถึงฐานะไม่ดี ไม่ใช่ว่ามึงอิรวยไม่ได้

ทำไมต้องรอถึงวาเลนไทน์ ไม่มีของขวัญหรือว่าดอกไม้ ทำไมสัญญาว่าจะรักจนตาย ก็แบบนั้นใครเขาก็พูดกันได้ เธอบอกถึงชวนทะเลาะทุกวัน

กลับตัวก็ไม่ได้ ให้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง เหมือนมีอะไรที่ดึง ไม่ให้เราเลือกทางใด รักคนมีเจ้าของต้องทนเก็บมันในใจ ไม่รู้จะทำอย่างไรและชีวิตจะเดิ...

แม่ก็ตกใจ พอเห็นแผลเท่านั้น อุทานว่า ต๊ายตาย แล้วลูกกู สำลีอยู่ไหน ยาแดงอยู่ไหน เอายาหม่องมาทาถู ฉันมองพัดลมอยู่บนเพดาน

อย่า อย่าเสียดาย คิดซะว่าเวลาของเราหมดลง เท่านี้ แต่ช่วงเวลาดี ๆ ไม่เลือนลบไป อย่างน้อยครั้งหนึ่งก็เคยได้ชื่อ ว่าเป็นคนรักกัน อย่างน้อยก็ยัง...