ตรงนี้ไม่มีใครคิดถึงเธอ เป็นแค่เพียงบางครั้งยังไม่ชินเท่าไร คงเพราะวันเหล่านั้นสวยงามเกินไป จนฉันเองก็ไม่เข้าใจ เพราะอะไรต้องลืม

เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม ได้ไหมเธอ ยังรอเธอเสมอทุกครั้งที่หายใจ ไม่อยากมีชีวิต อ้างว้างอีกต่อไป ก็มันทนไม่ไหวจริง ๆ เพราะหัวใจรักแค่เธอ

อยากขอพร ให้คืนนี้ฉันเข้านอนเพื่อลืมที่ผ่านมา เฝ้าภาวนาให้ฉันลบภาพเธอ ทิ้งไป ตื่นมาฉันคงอุ่นใจเมื่อพบว่าวันนี้ มีฝนโปรยปรายเพื่อล้างน้ำตาให้...

พี่คนต่ำต้อย ด้อยศึกษา น้ำตาต้องเช็ดหัวเข่า แบกปืนตระเวน ทั่วป่าเขา ทุกข์ทมใครเล่ามองเห็น โดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงา เศร้าลำเค็ญ เห็นใจพี่นิด คนดี

แค่เพียงเพราะเธอไม่รัก ก็เลยไม่ดีใช่ไหม จะทำอะไรก็ไม่เคยพอใจ นี่ใช่ไหมคือเหตุผล ผิดตรงที่เธอไม่รัก ก็มันจะไปโทษใคร ไม่เหมือนบางคน คนที่เธอมี...