สิให้อ้ายหนี... หนีไปไส คั่นแม่นตาย กะยังฮักคือเก่า ถึงบุญผลาบ่ส่ง ฮักบ่โค้งคืนต่าว สิฮักเจ้าคือเก่า บ่คืน ถึงบุญผลาบ่ยู้ สู่บ่ไหว เป็นสิตาย...

จะกลับไปดีกับเขาก็แค่บอก รู้ตัวตลอด อีกเดี๋ยวก็คงต้องไป คนอย่างเราทำได้แค่คอยปลอบ รับฟังตลอด อย่าไปเผลอคิดไกล เป็นคนสำคัญเมื่อเธอไม่มีเขา

หาดีไม่ได้ ก็ไม่ต้องมี เป็นโสดอย่างนี้ก็คงไม่ขาดใจตาย ไอ้ที่หล่อหล่อ ก็ร้ายทุกราย ไอ้ที่ไม่หล่อ ก็อันตราย เขียนป้ายตัว ใหญ่ ๆ

หลงรักสาวสักคน เขาไม่สนใจเรา ชีวิตจำต้องเศ้รา เพราะเราเป็นผีโรงเย็น อยู่โรงบาลนั้นแสนยากเข็ญ ไม่มีใครเห็นใจพวกเรา อยุ่อย่างคนที่ไร้ญาติขาดมิตร

ให้ลมช่วยพัด ความทุกข์ไป ให้พัดเปลวควันไป จากบ้านเรา ให้ลมแห่งรัก มาบรรเทา ให้เหมือนในวันเก่า ให้บ้านเรา กลับมาเป็นเหมือนเดิม