มะซังวะ ให้เซาฮักได้จั่งใด๋ ใจมันฮักไปเหมิดแล้ว บ่มีแนวให้แล่นหนี เจ้าผู้ดีมาใจร้าย คือเฮ็ดได้ เฮ็ดใจอ้ายให้หมองมัว รูปอ้ายซั่ว บ่ได่ซั่วฮอด...

ก่อนอยู่บ้านนา เขาเรียกเธอว่าอีกลอย ไปอยู่กรุงเทพฯมีผัวนายร้อย เปลี่ยนจากกลอยไปเป็นแรมจันทร์ แรมจันทร์ แรมใจ ดี ดีไปตัวใครตัวมัน ซื่อเกินไปถ...

ยังใฝ่ฝัน ถึงวันที่สุขสันต์และสุขสดใส ยิ้มละไม ขวัญใจให้สุขอุรา สุขหนักหนา แม้ว่าเราสองจะอยู่แห่งไหน สุขเกินใคร เมื่อได้อยู่ใกล้เธอ

ฝากใจไว้กับเดือน ให้ดาวคอยเตือน ให้เดือนคอยห่วง น้องนั้นไร้คู่ควง ลมหนาวพัดร่วง เหมือนรวงที่รอเคียว ท้องฟ้ายังเกลื่อนดาว ท้องนาต้นข้าว

รู้เห็นเป็นใจกับเขาใช่ไหม เธอแอบมีใจให้กัน อย่าปฏิเสธกับฉันว่ามันไม่จริง ยิ่งเธอสบตามองกับเขา จิตใจคงเบาโผบิน ไม่นานสักวันความจริงจะกระจ่างใจ