เรารักกันมา หากนับเวลา ก็ย่างเข้ามาถึงปีที่สี่ ปรึกษากันว่า เราจะหมายหมั้น แต่งกันปลายปี หากเป็นไปตามนี้ พี่คงได้เป็นเขย เมืองสี่แคว

อยากจะกินกลืนเธอทั้งตัว ไม่อยากเหลือไว้ให้ใครได้กลิ่น อยากได้ยินเพียงเสียงของเธอ เพรียกบอกรักเพ้อถึงฉันผู้เดียว กดอารมณ์ทนไปไม่ไหว ใจมันหวิว...

อดทนมานานแล้ว เกินจะทนแล้ว ไม่อาจจะรับมันต่อไป ต้องยอมให้บัวช้ำ ยอมให้น้ำมันขุ่นแล้ว เพราะฉันประคองมันไม่ไหว ปิดฉากเลยแล้วกัน

พี่คนต่ำต้อย ด้อยศึกษา น้ำตาต้องเช็ดหัวเข่า แบกปืนตระเวน ทั่วป่าเขา ทุกข์ทมใครเล่ามองเห็น โดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงา เศร้าลำเค็ญ เห็นใจพี่นิด คนดี

ก็แค่ป้อชายที่หลายใจหนึ่งคนก็คงไม่มีเหตุผลหื้อเฮาทนต่อไปขนาดห่างกันบ่ถึงวา ยังแอบส่งตาไปให้ใครบ่มีความเกรงใจบ้างเลยเดี๋ยวเปิ้ลเดี๋ยวดา ทั้งต...