จะน้อยคน ที่หลุดพ้น จากความเป็นคน ไม่มีเยื่อใยสักอย่าง คนเราเกิดมาเป็นผ้าขาว สะสมรอยยับรอยเปื้อนจนเก่า จนมันเป็นสีเทา จนมันดำสนิท จนมันเป็นส...

เจ็บจนพอ เกินที่ใจมันจะทนไหว พอแล้วที่เราต้องทนกับความเสียใจ พอแล้วที่มีน้ำตา พอแล้วกับการที่ไม่มีค่า กับใครที่เขาไม่ได้สนใจ เจ็บจนพอ เกินที...

มันเกลียดแฟนเก่าของเธอ ที่เขาได้ใจเธอก่อนฉัน ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน รู้ว่าเขาไม่ผิดอะไร มันเกลียดไม่มีเหตุผล หยุดพูดถึงเขาสักทีได้ไหม รู้ว...

เป็นคน เซ่อ ๆ ซ่า ๆ ดันบ้าไปรักเธอ ทั้งที่ไม่ควรเจอ กับเธอด้วยซ้ำ เป็นคนซุ่มซ่ามซื่อบื้อ ดื้อดึงหน้ามึนไม่เต็มบาตร ฉลาดก็ไม่ฉลาด ดันอยากจะมี...

ไม่จำเป็นแล้วตั้งแต่วันนี้ เมื่อคน ๆ นี้ ไม่เป็นที่ต้องการ หมดหน้าที่แล้ว ตัวประกอบอย่างฉัน เมื่อเขากลับมารักกัน ฉันก็ไม่จำเป็น