คิดซะว่าเราเรียนไม่จบ เรื่องรักตั้งเยอะตั้งแยะที่เราไม่เข้าใจ รู้ทั้งคู่ทนไปก็เหนื่อย เมื่อปลายทางมันซักเลือนลาง คิดซะว่าเราไปไม่ได้ หยุดซะ ...

เขาจะเดินเข้ามา เติมใจที่ท้อแม้ให้มีเรี่ยวแรงขึ้นใหม่ ทำให้ฉันเรียนรู้ ความสุขเกิดขึ้นได้ในใจ ตราบใดที่ความหวังยังมี

เธอหนอเธอขยี้รัก และภักดีของฉันหวัง กลายมลายเหมือนฝัน ฝันลวง ใจหนอใจภักดี ฉันพลีให้เธอทั้งดวง โดนรักลวงทั้งทรวง แหลกแล้วเอย

ได้เวลาร้องไห้ ฟูมฟาย มันจะสักเท่าไหร่หนอความทุกข์ เธอจำเป็นที่ต้อง รู้สึก กับมัน เพื่อผ่านเรื่องราวที่ไม่เป็นดังใจ

เกิดเป็นมนุษย์ สิ้นสุดแค่ตาย เอาอะไรมากมาย ในความอนัตตา โลภไปทำไม ช่วงชิงแข่งขัน สุดท้ายเหมือนกัน ต้องไปป่าช้า ชีวิตยังมี สร้างความดีไว้เถิด