ขอนั่งจักคาว อย่าฟ้าวไล่อ้ายเด้อหล่า อ้ายยังผวา กับคำบอกลาจากนาง มืดดับลงแล้ว เส้นทางฮักที่เฮาฮ่วมสร้าง ชีวิตลำพัง ขาดนางอ้ายย่างบ่ไหว

เจ้าดอกไม้บานแล้ววันใหม่ ผลิกลีบใบไหว ๆ เมื่อฝนซา ให้ความหมายที่มีคุณค่า เก็บรักษาเจ้าไว้... คู่แผ่นดิน โอ้... เจ้าดอกไม้ โอ้... เจ้าดอกไม้

อยากบอกว่าฉันยังรักเธอเสมอ มันยังคิดถึงเธอไม่เคยเปลี่ยนไป เจ็บปวดที่ฉันเองพูดได้แค่ในใจ ก็รู้ถ้าพูดออกไป เธอคงจะไม่ย้อนกลับมา เธอนั้นคงไม่ย้...

เหยี่ยวยังไหวหัวใจสั่นคลอน หมู่ตัวหนอนทรุดใต้สะเทือน พายุร้ายร่ายมนต์เชือดเฉือน คือเสียงเตือนแห่งพงพนา คือเสียงเตือนของกาลเวลา

เก็บ ปาก เธอ เอาไว้กินข้าวดีกว่า ไม่ต้องเอามา พูดจาเพื่อหลอกใจฉัน หากไม่แน่ใจ ก็ไม่ต้องมาบอกกัน อย่าให้คำสูงค่าคำนั้น เปื้อนราคีเพราะน้ำลายเธอ