เธอเป็นดอกฟ้า รู้ไหมว่าเราเป็นดั่งทาสเทวี แม้ไม่ปรานีทาสนี้คงระทมอยู่เรื่อยไป รอฉันรอด้วยใจวิงวอน ขอบังอรเมตตารักฝากใจ เพียง ยิ้มสักนิดฤทัย

ไม่มีสิ่งไหน ต้านอยู่หรอกความรัก แม้ใจปิดแน่นหนา เท่าไรก็หายไป เป็นไปได้ไหม ว่าเป็นปาฏิหาริย์ เธอเปิดใจให้ฉัน และมันเกิดขึ้นจริง จริงที่ฉันร...

เมื่อคนอย่างเธอ เท่าไหร่มันก็ไม่พอ และคนอย่างฉัน ก็ทนรับมันไม่ได้ ให้เธอหมดใจ ใจฉันก็อยากจะได้จากเธอทั้งใจ รักกันไปส่ง ๆ คงไม่พอ

เหลือเก็บค่อยเอาไปใช้ เหลือจ่ายค่อยเอาไปเก็บ นั่นคือถ้อยคำประดับปัญญา ที่พึ่งได้มาวันนี้ แฝงด้วยข้อความที่จริงพอดี

แม่สาริกาลิ้นทอง สองแฉกแหกอกฉัน จิกกินหัวใจ แล้วเสือกไสไล่ส่ง เสียท่าหญ้าอ่อน ซ่อนหลังทำให้หลง แกล้งรักไม่ซื่อตรง หลอกควายให้ไถนา