เรื่องมันช่าง น่าอาย... น่าอาย... อี ยา ยา ยา ยา ยา อ๊ะ อา. อะ อ๊ะ อ่ะ อาย น่าอาย... อี ยา ยา ยา ยา ยา อ๊ะ อาย ใครเป็นคนมาแอบร้องเพลง

จงปิดตาลง และหยุดภาพนี้ ที่มีเราอยู่ ลองปิดตาดู และปล่อยให้ความรู้สึก พาเราหนีไป ภายใต้ท้องฟ้าสีดำ ภาพงดงามที่เกิดจากใจ ย่อมมีความหมายเกินกว่า

แต่ว่าฉันก็จะไม่หยุดรักเธอ แค่เพียงเพราะว่าเธอไม่ได้รักกัน ขอพื้นที่ให้ฉัน รักเธอไปอย่างนั้น เธอรักใครก็รักเขาไปแค่ให้ฉันรักเธอ

ไม่เข้าเรียนโรงเรียนแห่งนั้น ไม่ตั้งใจเรียนวิชาเหล่านั้น สอบแข่งขันไปก็พลาดพลั้ง หมดความหวังของพ่อแม่ทันตั้งใจ จบความหวังของเราที่ได้ตั้งไว้

เบื่อเมืองกรุงเต็มทน เบื่อคนลวง คนเมืองหลวงหลายใจ อยากจะกลับบ้านนา ทุ่งลุยลายให้สบายหัวใจ เมืองกรุงเมืองฟ้า น้ำตาฉันเคยหลั่งไหล อยู่นานนานไป...