ไหนว่า จะจำ จะจำแล้วไงไม่จำ แต่เจ้ากลับคำหัวใจไม่จำ ไม่จริง หัวใจไม่จริง ช่างลวงช่างหลอกยอกย้อน ดั่งน้ำใบบอนกลอกกลิ้ง น้ำใจไม่จริงอย่างคำ

เธอใส่เสื้อฟิต มันไม่ค่อยมิดชิดเห็นไปถึง ไหน ๆ มันบางไปมั้ย รู้ว่าเธอมั่นใจแต่มันไม่เหมาะสม กระดุมเม็ดน้อย มันก็แทบหลุดลอย ปลิวไปกับสายลม

เดินทางตามธารา นานมามีคนผ่านไป ยอดกวีหนึ่งของเมืองไทย ลอยเรือไม่ใกล้จะไปอยุธยา เอ่ยบทกลอนยอกย้อนวาจา ฟังดูเถิดว่าพรรณาเช่นไร

ปล่อยให้ฉันนอนหลับตา ก็ยังดีกว่ารู้ว่าเธอไม่รักกัน ได้โกหกตัวเอง อยู่ในความฝัน ที่ฉันไม่ต้องการตื่น จะยอมเป็นเจ้าชายนิทรา

I've become so numb, I can't feel you there Become so tired, so much more aware I'm becoming this, all I want to do Is be more like me and b...