เพิ่นบ่แม่นผู้สาว ของเฮา จือเอา คัก ๆ เด้อใจ แม่นสิยังฮักเขา คือเก่า กะต้องถอย ออกมา ไกล ๆ ตอนนี้เพิ่นเป็นแฟน คนอื่น จำใส่สมองเอาไว้

กับความสำคัญ ของอ้ายสลาย จากใจเจ้าแล้ว ตั้งแต่มื้อที่น้อง ส่อแวว ว่ามีคนอื่นมายืนข้างใจ อ้ายตกเป็น ผู้ต้องสงสาร แต่เจ้านั้น ยังลงทัณฑ์อ้าย

ขอแค่มีความสุขสม จมกับความมืดดำ กลัวความจริงจะทำ ให้ใจเราต้องซ้ำใจ ความรักบริสุทธิ์ รอคอยลอยคอเรื่อยไป จึงเฝ้าบอกหัวใจ เรานั้นแอบรักใคร คงไม...

ก็ไม่ได้หวัง ไห้เธอหันมามอง จะไห้รัก มันคงจะอยากเย็น ไอ้ที่เธอมอง ก็คงไม่เคยเห็น คนหลัง เขา กลับไปหา สาวสาวที่บ้านเรา ก็ดีแล้ว ไม่ต้องออก มา

โอกาสหน้า เข้าพรรษาเทศกาล จงคอยพี่ก่อนไม่นาน พี่กลับบ้านกรุงไกร พี่คนบางกอก ไม่เคยคิดหลอกดั่งคำใคร ก็เพราะพี่รักปักใจ แม่สาวผักไห่อยุธยา