เปรียบเธอเป็นผีตายโหง ฉันก็เป็นดั่งโลงไม้ยาง โชคชะตานำพาเข้าข้าง ให้โลงยางพบกับผีเน่า ผีเน่ามันคร่าวโลงผุ หนมเจาะหูคู่กับผีเปรต ไม่ใช่ญาญ่าณ...

โปรดอย่ามาสงสาร อย่าให้ความหวังฉัน โปรดเถอะอย่าเห็นใจ หากไม่ต้องการกัน อย่าให้ความสงสาร ทำให้เธอไหวหวั่น อย่าให้เรายังอยู่ด้วยกัน

ขอบคุณที่โทรมาหา ที่ทำให้รู้ว่าเธอยังคงคิดถึง ซึ้งใจที่เธอไม่เคยลืมกัน แม้เราจะไม่พบหน้า ขอบคุณที่โทรมาถามสบายดีไหม เหมือนแค่คำธรรมดา

ฉันมันเป็นแค่เศษคน ที่มีลมหายใจ นอกจากนั้น ไม่เหลืออะไรเลย เมื่อไม่มีเธอข้างกัน ทุกอย่างก็หมดความหมาย แม้ว่ายังหายใจ ก็เหมือนคนตายทั้งเป็น

ห่างไกลกันตั้งหลายโล ทำได้ก็แค่โทรหา อยากเจออยากเห็นหน้า อยากสบตาทุกนาที ได้ไหมไอ้ใบปริญญา เธอบอกเราให้คอยเธออยู่ 5 ปี สุกท้ายถ้ายังไม่ได้ดี