จับเจ่าอยู่คนเดียว เหลียวมองหาไปทั่ว รอบข้างก็มืดมัว แสงสลัวสิ้นดี สิ่งที่เคยเห็น เห็นเพียงแสงริบหรี่ จิตใจที่เคยดี ครั้งนี้สับสน ช้ำ ๆ ลึก ...

ความรัก มันเป็นอย่างนี้ มีทุกข์มิสมใจ ตัวฉัน ไม่เคยเข้าใจ ในรัก รักของเธอ บางทีเธอดึงดันบางทีเธอดื้อรั้น สุดจะเหลือทน เธอทำจนกังวล

โอ โอ๊โอ ป่า ซาง ดินแดนความหลังนี้ช่างมีมนต์ ใครได้ไปเยือน ยากที่เลือนลืมได้สักคน คล้ายว่าป่านี้มีมนต์ ดลหัวใจให้พี่ใฝ่ฝัน

แค่ออกไปมองฟ้าและน้ำที่กว้างใหญ่ ให้ได้กลิ่นดินที่ลมนั้นพัดเข้ามา จากสุดไกลตา โลกอันกว้างใหญ่เรามันแค่ใคร แค่ออกไปมองฟ้าและน้ำที่กว้างใหญ่

โอ้... โอ้จันทร์เจ้าเห่อช่วยคุ้มภัย ให้เพื่อนที่จากไกลหวนคิดถึง จันทร์ช่วยนำทางอย่าหลงทาง ให้เพื่อนอย่าได้เจ็บ อย่าได้ลืมกันเหม็ด กลับมาหา.....