จะไปก็ไป จะต้องอะไรนักเล่า โลกใบเก่า ๆ กำลังจะเน่าเหม็นฉึ่ง ในอ้อมกอดฝัน วันแห่งความคิดถึง เอาห้วงคำนึง แขวนไว้ที่ปลายดวงดาว

ขอพักผ่อน บอกตัวเองว่าขอพักก่อน พักจิตและใจที่มันไหวอ่อน ไม่ต้องมีใครมาเว้าวอน ให้วันหยุดวันนี้ได้มีความหมาย ขอมีแค่ตัวฉันกับวันและเวลาว่าง ...

แม้ดินฟ้าจะเป็นอย่างไรก็ยังอยู่ ก็ใจมันรู้ มันรู้ว่ามีสิ่งเดียวคือเธอนั้น จะเก็บเอาความห่วงใยไว้ให้กัน เก็บเอาคืนและวันที่ซึ้งใจ เก็บเอาเดือ...

ผ้าผวยร้อยผืน ไม่ชื่นเหมือนน้องอยู่ใกล้ ดูดอุร้อยไห ไม่คลายหนาวได้หรอกหนา ห่างน้องพี่ต้องหนาวหนักอุรา คอยนับวันเวลาจะกลับมาอบไอรักเก่า

อยากให้รู้ว่ารักเธอ ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยที่รัก ความรักที่มีให้เธอ มันยังคงเหมือนเดิม จากนี้ชั่วนิรันด์ เธอคือหนึงเดียวในหัวใจ