รักพังสลาย หมาวัดกลายเป็นหมาไม่เห่า เฝ้าวัดด้วยความซึมเศร้า ไม่ยอมกินข้าว ไม่แหลงกับใคร เสียใจเหลือเหตุ ดอกฟ้าหันเหไปหาคนใหม่ ถุ่มคนที่สัญญา...

จะไม่ขวาง จะไม่ขออ้อนวอน น้ำตาเปียกป้อนไม่มีให้เห็น หากว่าเธอไป ไม่ตายหรอกเนื้อเย็น เมื่อเธอต้องการจะไป ตามบายเลยน้อง

จันทร์เอ๋ยจันทร์ ที่ลอยเด่นฟ้า จะมีน้ำตา หลั่งมาเหมือนฉันบ้างไหม ความรักมันช่าง ห่างไกลแสนไกล ไม่รู้วันไหน หัวใจถึงจะเต็มดวง

พอแล้ว คิดจะพูดอะไร ไม่เห็นใจ ว่าใคร จะต้องเดือดร้อน คิดจะทำอะไร ไม่สนใจ ว่าใครจะต้อง ปวดร้าว อยู่ทุกวัน ก่อนเธอมา บอกอย่าทอดทิ้งเธอไป

ดูมันนาน มันเหนื่อย จนไม่เข้าใจ มันลังเล และหมดหวัง ไม่รู้ต้องรออีกนาน แค่ไหน ไม่รู้เมื่อไหร่ ที่เราจะพบกัน จะเหลือสักกี่ปี จะเหลือสักกี่วัน...