เมื่อลืมตา ก็เห็นหน้า ยามหลับตา ก็ไม่หาย เธอยังอยู่ใน หัวใจทุกวินาที ตอนกินข้าว ก็คิดถึงเธอ ยามละเมอ ก็ยังเรียกหา เหมือนคนบ้า ไม่ถึงยาโรงบาล

อยากกลับไปปวดร้าว... ไม่อยากต้องทนต้องเหงาต่อไป ที่หลบเลียแผลในใจ หัวใจกลับเน็บหนาวเหลือเกิน อยากกลับไปปวดร้าว

ที่รัก... แต่งงานกันนะคนดี มันถึงเวลาต้องพอ... สักที อีกครึ่งชีวิตนี้... จะขอดูแลเธอ ฉันรู้ว่าเธอก็ล้า เหนื่อยใจในการกระทำและหลายครั้งที่เธอ...

ฉันรักเธอเพียงใด แล้วช้ำมันจะมีเท่าใด เห็นๆ กันอยู่รู้ รู้ในใจ ว่าใครคนไหนที่ทำ ช้ำเพราะเธอนั่นแหละ ช้ำเพราะคนไม่จริงใจ พูดทำไม รักทำไม เจ็บ...

ใจมันชา ๆ เธอหายไปไม่ทันลา แล้วฉันจะเดินต่อไปยังไง ต่อแต่นี้ได้เพียงทำใจ แต่จะคิดถึงเธอทุกวัน ตลอดไป ยังนอนร้องไห้คนเดียวทุกคืนที่มองภาพถ่าย...