ตอนเมียไม่มี ทำไมไม่เจอ ให้พี่ต้องเพ้อ ถึงเธอ เพ้อนอนผวา รักจริงเพียงเจ้า อยากเอาเข้าเป็นภรรยา ทำไมไม่มา ก่อนหน้าเมียพี่จะเจอ

อ้ายคงบ่เหลือสิ่งใด เอื้ยมมือไปเล่าเหตุผลร้อยพัน มีเพียงคำลา บ้าน ๆ จากใจวันวาน ส่งถามผู้สาว ขอเก็บคำฮักอวยพรให้เธอไปดีกับเขา

รัก... รักเธอหมดใจรู้หรือเปล่า อยากมีเพียงสองเรา อยู่กับจันทร์เหมือนเคย อยากฟังซ้ำ..คำที่เธอเอื้อนเอ่ย บอกว่ารักเหมือนเคย อยู่ในอ้อมแขน

ไม่อยากให้เธอนั้นต้องเหนื่อย ก็อย่างให้เธอพักเรื่องหนักใจ ไม่ว่าใครคนไหนก็ต้องเคยพ่ายแพ้ แค่อยากให้เธอยิ้มสู่หน่อย อย่าปล่อยให้ใจช้ำจนอ่อนแอ...

บาปนี้ ก็รู้มันเจ็บและทรมาน แต่รสรักมันหวาน มันหวานจนเกิน ต้านทานหัวใจ บาปนี้ ก็รู้ต้องจบ ต้องลงเอยเช่นไร จะหวานซึ้งแค่ไหน พิษของมันยิ่งร้าย...