เห็นอ้ายเป็นแค่ของตายบ่ใจ อกลูกผู้ชายเกิดมาใครอยากน้ำตาคลอ อ้ายนั้นมันคนจริงใจ ให้อภัยย้อนฮักฮู้บ่ มื้อใด๋เจ้าสิพอ เซาได้บ่หลายใจ

มีเธอเป็นฤดู แห่งความรัก ฤดูที่ทำให้โลกนี้สดใส มีเธอเป็นฤดูที่ใครก็คงไม่เข้าใจ ถ้าหากไม่ลองเปิดหัวใจ ให้รักเธออย่างฉัน

ลุงฟางสร้างโลกนี้ด้วยฟางข้าว สายตาทอดยาวด้วยความเมตตา ดำเนินชีวิตตามหลักธรรมะ ค้นหาตัวตนบนความสันโดษ

ก็ไม่ได้หวัง ไห้เธอหันมามอง จะไห้รัก มันคงจะอยากเย็น ไอ้ที่เธอมอง ก็คงไม่เคยเห็น คนหลัง เขา กลับไปหา สาวสาวที่บ้านเรา ก็ดีแล้ว ไม่ต้องออก มา

พูดไม่ค่อยเก่ง แต่รักหมดใจ ถ้ารู้ว่าชอบอะไร จะหาให้เธอ พูดไม่ค่อยเก่ง แต่ฉันรักเธอ อย่าปล่อยให้เผลอ ให้รักเธอข้างเดียว อยากให้ฉันคนนี้ทำอะไร...