กอดเธอไว้ให้แน่นแค่ไหนคงต้องยอมปล่อย จะให้ฝืนฉุดดึงเธอไว้เธอก็คงเจ็บ ขอบคุณเธอที่เสียเวลาในชีวิตหนึ่ง ให้คนอย่างฉัน จับมือเธอให้นานแค่ไหนคงต...

ไปเรียนเสริมสวย ทำไมตั้งนาน ป้าลุงทางบ้านเฝ้าห่วงคอยหา พี่ นั่งคอยนับวันตั้งตา จนหญ้าคา สูงขึ้นมาท่วมหัวพี่เอง

ก็เพราะว่าตัวฉันเป็นอย่างบูมเมอแรง ขว้างไปยิ่งแรงยิ่งกลับมาเร็ว ฉันเป็นอย่างบูมเมอแรง ขว้างไปทุกแห่งก็มาที่เดิม เธอเป็นคนขว้างไปอย่างเยื่อใย...

จึงมาเป็น วณิพกพเนจร เที่ยวเร่ร่อน ร้องเพลงแลกเศษเงิน ที่เหลือกินเหลือเก็บเป็นส่วนเกิน จะนำเงินสะสม รักษาดวงตา หากฉันเป็นตัวแทนความมืดมิด ขอ...

ขอหนุนตักนาง จนสางอรุโณทัย ยอมแม้สิ้นใจ เซ่นสรวงแด่ปวงเทวา คอยเจ้า แม้เงาไม่เห็นเจ้ามา พี่นี้มีเพียงน้ำตา รินหลั่งลารากไม้ไทรงาม