เธออย่าฆ่ากันด้วยสายตา อย่ามองกันอย่างเคย อย่มาทิ้งความหวังเอาไว้  ให้คนที่ใกล้ตาย อยากทิ้งกันก็ทิ้งไป อย่าเหลือเยื่อใยหลอกกัน

ก็อาจเป็นเพราะฉัน นั้นคงยังเมารัก จึงลืมว่าฉัน นั้นควรหักห้ามใจ ก็เมื่อมันคิดถึง ก็คงต้องปล่อยไป ก็จะให้ทำอย่างไร ก็หัวใจฉันยังไม่สร่าง เหล้...

ภูมิใจฉันได้เธอมา จะถนอมกล่อมเธอ ยามมอง ช่างซึ้งเลิศเลอ ยามเธอ โปรยยิ้มให้มา แก้มเธอแดงหนักหนา

สิ้นหน้านาปีนี้ มีที่มั่นหมายปอง นวลเนื้อละอองเฝ้ามอง ทุกเย็นเล่นน้ำ ลอยเพลินเนินกาย พี่ชายหัวใจถลำ ฉ่ำรวงล่วงล้ำเข้าใน พิธีวิวาห์

อดใจไม่ไหวเมื่อได้พบหน้า ยิ่งเธอส่งยิ้มคืนมายิ่งหวั่นไหว ยังเป็นอย่างนี้อยู่ทุกวัน ฉันต้องคอยหักห้ามใจ หยุดหักใจไม่ได้ หยุดห้ามใจไม่ได้