คงเป็นบุญที่แม่เนื้ออุ่นเมตตา คิดสงสารดังว่า ปราถนาหมายมั่น ไม่ลืมความดีที่น้องปราณีแบ่งปัน ถึงจะอยู่ใกล้กัน ขวางกั้นด้วยเขตกำแพง

ทางใคร ทางมัน ต่างคนต่างใช้ชีวิตเหอะ ตัวใคร ตัวมัน อยู่กันไปก็พอเหอะ แรงมา แรงไป สุดท้ายก็คงลุกเป็นไฟ ทำไป ทำไม ทำไม โว ได้โปรดอย่าทำอย่างนี...

เพราะฉันไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร บอกเผื่อเอาไว้ ว่าใจดวงนี้ยังเป็นของเธอเสมอ แม้เวลาเปลี่ยนไป แต่ใจฉันไม่เคยเปลี่ยน อยากให้เธอรู้เอ...

แค่ออกไปมองฟ้าและน้ำที่กว้างใหญ่ ให้ได้กลิ่นดินที่ลมนั้นพัดเข้ามา จากสุดไกลตา โลกอันกว้างใหญ่เรามันแค่ใคร แค่ออกไปมองฟ้าและน้ำที่กว้างใหญ่

พี่จบแค่ วคย. น้องเหอรับได้ไหม ไม่ค่อยมีจุดหมาย ปลายทางเหมือนคนอื่นเขา ไม่ได้มีปากกา เขียนหนังสือ มีแต่มือถือมีดกรีดยาง แต่ไม่เคยคบใครพลาง ๆ...