ในวันฝนพรำเธอคิดถึงบ้างไหม ในตอนที่ไม่ได้เจอแล้วเธอนั้นเป็นอย่างไร คนไกลเป็นห่วงเธอฉันกลัวว่าเธอจะไม่สบาย ร่างกายเธออาจจะหนาวแต่ขอโอบกอดเธอท...

ปีนลงกลับมาคว้าผ้าเสื้อใส่ ฉันทนไม่ได้ ต้องไปให้ไกลลูกตา จะไปให้พ้น เกลียดคนที่ห้องเบอร์ห้า อยู่ทำไมให้ช้ำอุรา ลาแล้วลาเบอร์ห้าหลอกลวง

ความปราชัยที่เธอลำเอียง จะต้องเสียใจคงหมดเธอ ฉันนั่งมองเหม่อ น้ำตานองเอ่อ ปลอบใจเราทุกวัน คนแพ้ ฉันนั่งมองเหม่อ น้ำตานองเอ่อ ปลอบใจเราทุกวัน...

ขอน้องช่วยเตือม เตือมฮื้ออ้ายเต็มบาท เหมือนยู่สลาดคู่กับแผ่นดิน เหมือนน้ำพริกอ่องกู่ผักกระถิน เหมือนตัวยุพินกู่กับตั๋วอ้าย หากแม้อีนายบ่เอื้...

ไม่ต้องเสียใจ ที่ไม่เคยเจอรักแท้ ไม่ต้องเสียใจ ที่เจอแต่คนหลอกลวง ไม่ต้องเสียใจต่อไป เธอไม่ต้องห่วง นับแต่นี้เธอเองก็จะมี คนที่รักเธอตลอดไป